O masz co za sobota!

Pierwsze emocje opały, więc można pisać o tym, co zaszło niecałe 20 minut temu. Wracając do domu z zakupów oberwaliśmy drzwiami od starszej Pani, która akurat wychodziła ze sklepu i jak twierdzi nas nie widziała! Ciekawe, bo ona uważa, że nie widzi- więc jakim cudem chodzi sama na zakupy?? Serio? Pomijam fakt uderzenia drzwiami, ale uszkodziła też nasz prezent, który akurat mieliśmy w rękach. Torebka rozerwana i to, co było w środku również. Ehh, kobieta oczywiście ze swoją laską pomaszerowała bez słowa przepraszam. Mówiliśmy, że przez swoją nieuwagę uszkodziła naszą własność i chcemy zwrotu pieniędzy. Ona oczywiście poszła i zlała to. Świetnie. Kocham starych ludzi, który mają wszystkich gdzieś i usprawiedliwiają się jednym i tym samym...

Ta starsza uważała jeszcze, że to nasza wina, bo nie patrzymy, gdzie idziemy. Ha! Ciekawa uwaga, pamiętając, że drzwi ze sklepu otwierają się na zewnątrz i my byliśmy akurat na ich wysokości...Jestem zła! Prezent jest dla naszej znajomej i szkoda, że dostanie go w takiej wersji.

Pytam dlaczego tylu starszych ludzi ma tak bezczelny i żądaniowy stosunek do innych, zazwyczaj młodych ludzi. Ja wiele jestem w stanie zrozumieć, bo należę do bardzo empatycznych osób, ale takie podejście mnie odpycha. Jak można wychodzić do ludzi i nie patrzeć na to, co się dzieje dookoła. Wychodzi ze sklepu, czyli włącza się do ruchu na chodniku. Musi myśleć, że nie jest świętą krową! Brak mi słów! Na prawdę! Szukam sensu w tej całej sytuacji. Pytam się samej siebie czego mnie to nauczyło? Jaki powinnam wyciągnąć z tego wydarzenia wnioski? I przychodzi mi jedno na myśl. Chować prezent do 10 torebek. A tak na serio, to takie sytuacje uczą cierpliwości. Bo człowiek może zgłupieć, szczególnie młody, pełen energii. 

Zawsze szkoda, gdy rzecz, na którą przeznaczyło się pewną sumę pieniędzy, w pięć minut zostaje uszkodzone - i to jeszcze nie z naszej winy! Zawsze mogło skończyć się to gorzej.

Pomimo wszystko - słońce świeci, życie dalej się toczy :)